Sakindi Oranın Şafakları

Boriç Lvoviç Vasilyev’in bu romanında, ikinci dünya savaşı sırasında kadın askerlerden oluşan cephe gerisindeki bir uçaksavar müfrezesinin komutanının gözünden hiç hesapta olmayan bir çarpışmaya şahit oluyoruz. Komutan ve kadınlar bir alman paraşüt birliğiyle kıran kırana bir çarpışmaya giriyorlar.

Eser iki defa filme alınmıştır. Bunlardan ilki sovyet sinemasının ihtişamlı yapımları arasında yer alan ve Stanislav Rostotski’nin yönettiği 1972 tarihli yapımken (IMDB Linki), diğeri Renat Davletyarov tarafından yönetilen 2015 tarihli yapımdır (IMDB Linki).

“Bu göğüs göğüse savaşta tek şeyi biliyordu başçavuş: Gerilemek olmazdı. Bu kıyıda, Almanlara bir karış toprağı kaptırmamak gerekiyordu. Ama zor, ama umutsuz, olsun tutunmak vardı, tutunmak. Bu konumda tutunmak, yoksa çiğnerlerdi adamı ve o zaman herşey mahvolurdu. Öyle bir duyguya kapılmıştı ki, Vaskov o an, sanki sırtıyla koca Rusya'yı örtmüş, kanadını ona germişti. Sanki o, Fedot Yevgrafiç, yurdunun en son oğlu, savunucusuydu... Ve o anda dünyada başka kimseler yoktu. Yalnız o, düşman ve Rusya vardı... Yalnız kim bilir nasıl üçüncü bir kulağıyla da kızları dinliyordu: Ateşleniyor muydu silahları, yoksa susmuş muydu? Ateşleniyorsa, sağ salimdirler demek. Demek kendi cephelerini, kendi Rusya'larını tutuyorlar henüz, savunuyorlar!”

Sakindi oranın şafakları film afişi, 1972

Sakindi oranın şafakları film afişi, 2015